Henk kreeg hulp in de laatste levensfase van zijn stiefvader

Henk kreeg hulp in de laatste levensfase van zijn stiefvader

,,De thuiszorg heeft mij gewezen op de diensten van VPTZ Noordoost Friesland. Zij zagen dat ik er aan onderdoor ging en dat het zo niet langer kon. Ik stond er naast de thuiszorg helemaal alleen voor, dus de hulp van de vrijwilligers van VPTZ is voor mij heel waardevol geweest.”

Henk Veenstra uit Marrum heeft in mei 2023 hulp gekregen van VPTZ toen zijn stiefvader terminaal was. ,,Mijn moeder was twee jaar eerder overleden aan kanker. Toen deed mijn stiefvader alle zorg voor haar. Na het overlijden van mijn moeder heb ik mijn stiefvader weer op weg geholpen het leven weer wat zin te geven.  Maar al snel bleek dat hij zich lichamelijk al langere tijd niet zo goed voelde. Hij bleek darmkanker te hebben en na onderzoeken bleek hij ook nog alvleesklierkanker te hebben. Hij is een paar maanden heel erg ziek geweest en zag er erg tegenop om veel behandelingen te ondergaan, die het leven alleen maar een beetje zouden kunnen rekken”, vertelt Henk. Henk besloot al snel dat hij voor zijn stiefvader, die meer dan veertig jaar met zijn moeder samen is geweest en die hem min of meer had grootgebracht, zou gaan zorgen tijdens de laatste fase van zijn leven. Henk zijn stiefvader kwam thuis en vanaf dat moment nam Henk samen met enkele familieleden en de thuiszorg de zorg voor zijn stiefvader op zich. 

Veel zorg nodig

De periode die volgde was zwaar. Henk zijn stiefvader werd al gauw zeer gebrekkig, kon nauwelijks lopen en had veel fysieke zorg nodig.  Aan- en uitkleden, bedden verschonen, noem maar op. Ik heb in die periode enorm veel respect voor de thuiszorg gekregen”, vertelt Henk. ,,Wat zij allemaal doen is behoorlijk zwaar werk. Dat zie je pas wanneer je er middenin zit.”

Hoe blij Henk ook was met de thuiszorg, ‘s nachts kwam de zorg voor zijn stiefvader voornamelijk op hem neer. ,,Alles met elkaar heeft het ongeveer een halfjaar geduurd, van dat hij ziek werd tot zijn overlijden. Ik heb een eigen zaak, die ik overdag gewoon draaiende moest zien te houden. ‘s Nachts had ik de zorg voor mijn stiefvader, voor wie ik op deze manier wat terug kon doen voor het feit dat hij altijd voor mij heeft gezorgd, al van kinds af aan. Ik was veel bij hem, maar kon er niet altijd zijn.  De lange periode van zorgen sloopte mij. Als ik bij hem thuis was lag ik niet lekker. Van slapen kwam weinig. Het was echt een rollercoaster.”

Met een gerust hart weggaan

Omdat Henk er grotendeels alleen voor stond, wees de thuiszorg hem op het bestaan van de VPTZ. ,,Alle mensen in mijn omgeving die iets konden doen hebben dat ook zeker gedaan. Maar iemand die echt een hele nacht bij mijn stiefvader kon zijn, die had ik niet in mijn eigen familie- en kennissenkring.” Vrijwilligers van VPTZ zijn uiteindelijk in de laatste drie weken van het leven van de stiefvader van Henk bij hem aanwezig geweest om te waken. ,,Dat was voor mij echt een verademing”, vertelt Henk. Die mensen wisten wel wat ze moesten doen. Ik kon met een gerust hart weggaan. Voor mijn stiefvader was het ook fijn dat er iemand bij hem was. Voor hem was er een luisterend oor, ze konden hem goed geruststellen en hij kon ook even zijn praatje bij de vrijwilligers kwijt. Als ik dan ‘s ochtends weer kwam vertelden de vrijwilligers hoe de nacht was geweest. Dat vond ik heel fijn.”

Op het allerlaatste moment was Henk zelf bij het overlijden van zijn stiefvader. Bijna alle vrijwilligers die bij hem hebben gewaakt zijn uiteindelijk nog bij de crematie geweest. ,,Dat heb ik enorm gewaardeerd.”